Aby wykonać dokładne pomiary mieszkania, potrzebna jest odpowiedniej długości miarka lub miernik laserowy. Miarki są tańsze i popularniejsze, jednak użycie miernika laserowego będzie szybsze, a wynika bardziej precyzyjny. Niektóre mierniki automatycznie obliczą nam powierzchnię, ale takie rozwiązanie sprawdzi się tylko w przypadku prostokątnych pomieszczeń.
POLECAMY
Do sprawdzenia, czy ściany stykają się pod kątem prostym, przyda się kątownik o ramionach długości przynajmniej jednego metra. Jeśli spodziewamy się, że pomieszczenia nie będą miały kątów prostych, to może nam się przydać również kątomierz. Dla naszej wygody oraz zwiększenia precyzji pomiarów powinien on być możliwie duży.
Jakość użytych narzędzi i sposób wykonywania obliczeń wpłynie na dokładność pomiarów. Jeśli dopuszczamy kilkuprocentowy błąd, pomiary nie muszą być bardzo precyzyjne. W innym przypadku należy użyć dokładnych narzędzi, a obliczenia wykonać za pomocą specjalistycznego oprogramowania. Rozwiązanie takie sprawdzi się szczególnie w przypadkach, gdy pomieszczenia mają nieregularne kształty, lub posiadają wnęki i wykusze.
Podstawowe działania matematyczne
Jeśli pomieszczenia są prostokątne, to pomiary są łatwe do wykonania. Wystarczy zmierzyć długość sąsiadujących ze sobą ścian i pomnożyć przez siebie obie wartości, np. pokój o wymiarach 5 metrów na 4 metry będzie miał powierzchnię 20 metrów kwadratowych.
Jeśli w ścianie jest wnęka, która powiększa nam wielkość pomieszczenia, to powinniśmy zmierzyć jej długość i szerokość, pomnożyć przez siebie obie wartości i dodać od powierzchni pomieszczenia. Na przykład wnęka o wymiarach 150 cm na 50 cm będzie miała powierzchnię 7 500 cm kwadratowych, czyli 0,75 metra kwadratowego. Powiększony przez nią pokój będzie miał powierzchnię 20,75 metrów kwadratowych. Od powierzchni odejmiemy za to wszelkiego rodzaju kominy, słupy, szachty, przegrody i ścianki.
Jeśli pomieszczenie ma np. kształt litery L lub T, to dla ułatwienia obliczeń możemy podzielić je na dwa prostokąty, których powierzchnię zsumujemy.
Powierzchnia pomieszczeń nieforemnych
Sprawa komplikuje się, jeśli plan pomieszczeń nie jest wielokątem foremnym. W takim przypadku musimy pomieszczenie podzielić na mniejsze figury geometryczne, których powierzchnię będzie nam łatwo obliczyć. Najlepiej, żeby były to prostokąty, trójkąty prostokątne lub trapezy, wtedy łatwo będzie zastosować proste wzory matematyczne. Niestety nie zawsze jest to możliwe.
Jeśli ściany nie są pod kątem prostym możemy zwymiarować ich długości oraz kąty między nimi, narysować rzut pomieszczeń w odpowiedniej skali i na papierze podzielić powierzchnię na mniejsze figury.
Najtrudniejsze może okazać się obliczenie powierzchni pomieszczenia, którego jedna ściana jest zaokrąglona. Długość łuku (ściany) możemy zmierzyć elastyczną miarką, ale nie znając promienia okręgu, nie obliczymy powierzchni odcinka koła. Nie mając szczegółowych planów nieruchomości, możemy w takim przypadku oszacować powierzchnię, dzieląc obszar na mniejsze figury. W przypadku ścian wybudowanych na planie okręgu o dużej średnicy, zamiast łuku można przyjąć prostą.
Po zsumowaniu powierzchni poszczególnych powierzchni otrzymamy powierzchnię całego mieszkania.
Pomiary w odpowiednich jednostkach
Trzeba pamiętać, żeby robiąc pomiary używać cały czas tych samych jednostek: milimetrów, centymetrów lub metrów, przy czym 1 metr kwadratowy to 10 000 cm kwadratowych. To szczególnie ważne, jeśli w wymiarach lub w powierzchni pojawią się ułamki, lub gdy będziemy chcieli narysować plan zwymiarowanych pomieszczeń w odpowiedniej skali.
Jak liczyć powierzchnię użytkową?
Powierzchnia użytkowa nieruchomości może różnić się od powierzchni całkowitej i trzeba pamiętać, że jest ona różnie definiowana w zależności od celu, w jakim jest wykorzystywana. W każdym przypadku do powierzchni użytkowej przyjmujemy całość powierzchni w przypadku pomieszczeń wyższych niż 2,2 m i 50 proc. powierzchni pomieszczeń, których wysokość mieści się w przedziale od 1,4 m do 2,2 m. Do powierzchni użytkowej nie wlicza się pomieszczeń niższych niż 1,4 m.
Zgodnie z Ustawą o podatkach i opłatach lokalnych do powierzchni użytkowej wlicza się garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe. Nie wlicza się za to szerokości ścian działowych, powierzchni klatek schodowych i szybów dźwigowych.
Licząc powierzchnię użytkową zgodnie z zasadami określonymi w Ustawie o podatku od spadków i darowizn, nie będziemy wliczać powierzchni piwnic, klatek schodowych i szybów windowych.
Ustawa o ochronie praw lokatorów określa za to, że do powierzchni użytkowej musimy wliczyć powierzchnię wszystkich pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatorów, za to nie należy wliczać powierzchni balkonów, tarasów, loggii, antresol, pralni, strychów, piwnic itp.
