Krytyczne spojrzenie na nową formułę egzaminu maturalnego z matematyki (cz. II)

Podobieństwa i różnice w formule z 2018 i 2025

W tej części chciałbym zająć się kwestią zasadniczą, czyli obecną formułą egzaminu maturalnego z matematyki, z naciskiem na maturę na poziomie podstawowym. Ustaliliśmy już, że egzamin ten winien być traktowany jako potwierdzenie pewnego rodzaju kwalifikacji i kompetencji w następujących obszarach wskazanych przez Centralną Komisję Egzaminacyjną:

• Sprawność rachunkowa. 
• Wykorzystanie i tworzenie informacji. 
• Wykorzystanie i interpretowanie reprezentacji. 
• Rozumowanie i argumentacja.
• Niezbędny wymóg do zdania.
   

Kryterium sukcesu w przypadku tego egzaminu ustalono na pułapie 30% punktów możliwych do uzyskania, co po przeanalizowaniu arkuszy z lat ubiegłych oznacza, że w praktyce, aby zdać, uczeń powinien być w stanie wykonać zestaw kilku typowych i powtarzalnych corocznie czynności. Na przykład w arkuszu z roku 2024 – rozwiązać nierówność liniową, wykonać proste działania 
algebraiczne, zastosować kilka praw działań na potęgach, znać twierdzenie Pitagorasa, zastosować grupowanie wyrazów w równaniu trzeciego stopnia oraz odszukać w tablicach matematycznych dwie lub trzy definicje i podstawić pod nie liczby podane w treściach zadań. 

Zaliczyć, ale nie rozumieć?

Taki dobór umiejętności gwarantuje zdanie egzaminu. Próżno jednak szukać w rzeczonym zestawie zadań potwierdzenia dla wykształcenia u ucznia rozumienia lub argumentacji. Zadania umożliwiające odniesienie sukcesu są łatwe do wychwycenia, ponieważ treści z roku na rok ulegają jed...