Co z tą geometrią wczesnoszkolną

Obserwacje wskazują, że w trakcie odpowiednio zorganizowanych zajęć dzieci 4-, 5- i 6-letnie rozwijają umiejętności opisu swoich obserwacji, tworzą przypuszczenia, formułują pytania, a także świadomie analizują swoje myślenie. Takie wypowiedzi poparte są badaniami prowadzonymi zarówno w Polsce, jak i na świecie. Na przykład E. Gruszczyk-Kolczyńska, obserwując aktywność matematyczną dzieci 2–6-letnich, potwierdza, że spontanicznie wykorzystują one pojęcia matematyczne w życiu, doskonalą procedury przeliczania, dostrzegają schemat stałego porządku następowania i poprzedzania, potrafią kontynuować rytm przy czytaniu i tworzeniu liczb, umieją same tworzyć symbole i mają poczucie sensu. Podobne badania prowadzone w Ameryce wykazały, że ponad 94% dzieci rozpoczynających naukę w szkole potrafi liczyć do 10 oraz rozpoznawać podstawowe kształty. Dzieci potrafią też przeliczać niezbyt liczne zbiory, rozwiązywać zadania arytmetyczne na małych liczbach i dzielić „po równo”, a przy tym lubią zajmowanie się matematyką. Badania te pozwoliły podwyższyć próg umiejętności charakterystycznych dla określonych grup wiekowych, gdyż wykazały, że pewne pensum wiedzy o liczbie posiadają już dzieci trzyletnie.

Spośród wszystkich aktywności matematycznych dostępnych dziecku stosunkowo najlepiej zostało rozpoznane w Europie rozumienie przez nich liczby, dlatego wymieniane przez badaczy obszary dziecięcej aktywności dotyczą arytmetyki. Sugerują jednak, że w tematyce tradycyjnie kojarzonej z geometrią mogą zalegać wielkie niewykorzystane obszary. Potwierdzają to obserwacje w obszarze „spontanicznych dziecięcych umiejętności geometrycznych”. Zajmowanie się kształtami nie kończy się na umiejętności nadania im odpowiednich nazw (dzieci z lubością popisują się używaniem bardzo wyrafinowanego słownictwa, np. „graniastosłup prostokątny”), ale prowadzi do głębokiego wchodzenia w ich...