Oprócz znanych sposobów wypełniania przestrzeni przystającymi wielościanami, czyli sześcianami, ośmiościanami ściętymi i dwunastościanami rombowymi, na uwagę zasługują odkryte niedawno i opublikowane przez Guy’a Inchbalda układy wielościanów, które mimo swej nieregularności wypełniają przestrzeń. Należą do nich dwa wypukłe i jeden wklęsły wielościan.
Dział: Matematyka inaczej
Choć bryły platońskie znane są od wieków, to wciąż fascynują dzięki swojej prostocie, regularności i pięknu. Stanowią one podstawę wiedzy o wielościanach. Pomimo że są one tak znane, to jednak warto się nimi zajmować, przede wszystkim przez różnorodność aspektów z nimi związanych. Pomocne w tym są modele, które mogą być wykonane z różnych materiałów.
W numerze 2/2016 wspomnieliśmy już krótko o tym ładnym, regularnym wielościanie. Choć bryła ta jest dość dobrze znana, warto przyjrzeć się jej nieco dokładniej. Zwrócimy uwagę na jej mniej znane właściwości oraz dokonamy kilku jej przekształceń prowadzących do nowych, ciekawych wielościanów.
Nazwa tego piętnastego wielościanu jednorodnego jest dość niefortunna, gdyż sugeruje, że ten wielościan ma coś wspólnego z dwunastościanem rombowym. Nic bardziej mylnego.
Trygonometria to słowo wywodzące się od greckich słów trigōnon „trójkąt” oraz metréō „mierzę”. Jest to dział matematyki poświęcony badaniu własności funkcji trygonometrycznych oraz ich wykorzystaniu w geometrii.
Modyfikacje, czyli przekształcanie brył, to dobry sposób głębszego poznawania własności wielościanów, w szczególności brył regularnych z ich elementami symetrii. Bryły można modyfikować na wiele sposobów i w rezultacie otrzymywać nowe, czasem mniej lub bardziej znane, a czasem nieznane i zaskakujące nowe formy.
Nazwa tego piętnastego wielościanu jednorodnego jest dość niefortunna, gdyż sugeruje, że ten wielościan ma coś wspólnego z dwunastościanem rombowym. Nic bardziej mylnego.
Aktywne nauczanie matematyki stanowi jeden z głównych przedmiotów badań współczesnej dydaktyki matematyki. We współczesnej dydaktyce matematyki coraz większy nacisk kładzie się na aktywność twórczą, czynny i świadomy udział uczącego się w odkrywaniu pojęć, wzorów, twierdzeń, dowodów, w schematyzowaniu i matematyzowaniu sytuacji oraz rozwiązywaniu zróżnicowanych problemów obejmujących całość nauczanego materiału.
W ostatnich latach coraz częściej podkreśla się, że małe dzieci są matematycznie dużo bardziej kompetentne niż potocznie sądzimy. Nie tylko w spontaniczny sposób nabywają matematycznych sprawności, ale również są w stanie uczyć się trudniejszej (szerszej) matematyki niż ta, która tradycyjnie znajduje się w programach nauczania.