Już w klasie pierwszej szkoły podstawowej omawiany jest temat umieszczania przedmiotów na płaszczyźnie i w przestrzeni. Siedmiolatki nie tylko z powodzeniem opisują położenie przedmiotów na obrazku, ale również same rysują zgodnie z poleceniami nauczyciela. Naturalne staje się pytanie: Czy rysunki te są takie same, czy tylko przypominają siebie? Co zrobić, żeby stały się identyczne, nie widząc pierwowzoru, a jedynie wykonując instrukcję nauczyciela?
Technologie informacyjne i komunikacyjne (TIK) stały się tak powszechne, że nikogo nie dziwi dziś korzystanie z nich w niemal każdej dziedzinie naszego życia i na każdym kroku, zarówno przez młodzież, dorosłych, jak i dzieci, i to często te najmłodsze. Jednocześnie wokół tego zagadnienia toczą się liczne dyskusje, zwłaszcza w środowisku nauczycieli, wychowawców i rodziców dotyczące głównie zagrożeń związanych z nadużywaniem przez młodych ludzi internetu. Atmosferę podgrzewają media, akcentując problemy, wskazując na liczne zagrożenia oraz dając przykłady uzależnień.
Model efektywnej informacji zwrotnej, według Hattie i Timperley, zakłada funkcjonowanie czterech jej rodzajów. Informacja zwrotna dotycząca poziomu wykonania zadania wydaje się być rozwiązaniem najprostszym. Informacja zwrotna dotycząca strategii wykonania zadania sięga głębiej i odnosi się do myślenia o zadaniach i sposobach ich rozwiązywania. Informacja zwrotna odnosząca się do zdolności samoregulacyjnych dotyka ucznia, jego myślenia, zarządzania sobą, radzenia sobie z trudnościami. Całościowa ocena ucznia wykracza poza lekcje, poza szkołę i może być bardzo cennym materiałem do jego rozwoju, jego kariery szkolnej i zawodowej w przyszłości. Czy informacja zwrotna ma swoje miejsce w polskiej edukacji?
Nauczyciel z kredą przy tablicy i znudzony uczeń, siedzący w ławce na lekcjach matematyki, to widok, który należy jak najszybciej zmienić. W jaki sposób? Wprowadzić technologię do klasy. Narzędzia TIK zwiększają bowiem efektywność nauczania dzięki ciekawym, angażującym, interaktywnym ćwiczeniom i grom.
W polskiej szkole rachunek prawdopodobieństwa wprowadza się dosyć późno. Nie ma czasu na rozwijanie intuicji związanych z probabilistyką. Warto jednak więcej czasu poświęcić na proste doświadczenia i eksperymenty, które rozwiną w uczniach odpowiednie intuicje.
Czy istnieje jedna, uniwersalna i skuteczna dla wszystkich droga polubienia matematyki, ćwiczenia umiejętności, które ona wytrenuje? Jest możliwe, aby wyleczyć w społeczeństwie „alergię na matematykę” i jej często pejoratywne postrzeganie. Ten artykuł pokaże, co można zrobić i na ile to jest łatwe.
W nauczaniu matematyki znajdują się tematy, które pojawiają się tylko na chwilę i takie, które powracają jak bumerang. Są takie własności liczb czy figur geometrycznych, bez których nie uda nam się wprowadzić bardziej złożonych pojęć lub wykonać bardziej skomplikowanych obliczeń. Są zagadnienia uniwersalne, jest wiedza, którą uczniowie powinni mieć w głowie o każdej porze, abyśmy mogli w odpowiednim momencie odwołać się do niej i ją wykorzystać. Wśród takich zagadnień są z pewnością wzory opisujące sposób obliczania pól powierzchni różnych figur płaskich.
Iteracje są jednym z najbardziej podstawowych i najstarszych pojęć spotykanych w matematyce. W tym artykule będziemy koncentrować się na iteracjach obiektów geometrycznych – od tych najprostszych, czyli punktów i odcinków, do bardziej złożonych, takich jak kwadraty, wielokąty i inne figury. Pokażemy, jak takie iteracje można utworzyć w programie komputerowym do geometrii i jak można je wykorzystać na lekcji matematyki tak, aby uczeń mógł wynieść z lekcji coś więcej niż tylko ładny obrazek. Będziemy również zwracać uwagę na estetyczną stronę obiektów otrzymanych dzięki iteracjom, a więc będzie to jakiś krok w kierunku sztuki związanej z matematyką.
